In hal 3 staan de rompen, en de deuren van kluizen (apart) te drogen. De wanden van de kluizen, en deuren zijn opgebouwd uit dunnere staalplaten van 2 of 3 millimeter dik, met daartussen een bewapening, en – vandaar het drogen – net gestort beton. Gevormd door het ruwe staalwerk van de afdelingen daarvoor, staan de rompen en deuren ingeklemd in stalen mallen, klaar om bij de Afmaaklijn in hal 2 bij elkaar te worden gevoegd. Hier vinden de laatste bewerkingen plaats vóór de gang naar de schilderslijn, en daarna, de montage van het slotwerk. Daniël Smeets, teamleider, somt de stappen op die samen het ritme vormen van de Afmaaklijn.

“De rand van de romp schoonmaken, de scharnieren daar op lassen, de deur in de romp leggen en de scharnieren ook daar aan lassen, het verwijderen van de vulmal. De bodem schoonmaken en verfen met loodmenie, de kast rechtop zetten, het vulhout verwijderen – dat de kast beschermt tegen het hol- of boltrekken tijdens het drogen van het beton. Een tegenlas aanbrengen aan de binnenkant van het scharnier, vervolgens het mechanisch reinigen van binnen- en buitenkant om betonresten verwijderen. Bij de CEN3 en CEN4 kluizen worden eventuele resten van staalvezels uit het beton weggebrand met behulp van een combinatie van zuurstof en acetyleen. Alle popnuts en plastic plugjes controleren. Een sticker aanbrengen met type-aanduiding en barcode – dan kijgt de kast zijn identiteit. De deur op hoogte brengen, en vervolgens de eindcontrole.”

Alle typen kasten komen langs dit punt, en de Afmaaklijn vormt zo een essentiële schakel in de inspanning om het productiedoel van de dag te halen. Het is een kadans, waarbij, ruwweg, elk station binnen de lijn elke 3 minuten een nieuwe kluis krijgt ‘aangeboden’. De hoeveelheid werk op elk station varieert per type kluis, en achtereenvolgende batches van verschillende type kluizen kunnen de lijn als geheel vertragen of versnellen. De primaire taak van een teamleider is daarbij: overzicht houden, en de kwaliteit waarborgen.

“Die druk is er. Uiteindelijk moeten we elke dag wél de output halen. Als wij te weinig leveren, dan halen de afdelingen na ons ook hun targets niet. Je kunt niet alles voorspellen, zoals wanneer een kraan kapot gaat, maar dan proberen we daar op in te spelen zodat er geen capaciteitsverlies is.”

“Ik ben iemand die wel met stress kan omgaan – dat geeft me energie. Het is een soort competatieve uitdaging. De nadruk op snelheid is de laatste jaren toegenomen – klanten willen meer, willen meer op tijd, en daarbij ook nog goedkoper. Ik heb weleens dat ik thuis echt even moet bijkomen, moet ontspannen voordat ik de dag erna er weer voor kan gaan. Hat is soms keihard werken. Als je een UX1RA CEN-1 kast hebt, daar zitten weinig popnuts in, en weinig zaken die fout kunnen gaan. Dan kan het makkelijk zijn, en kunnen we aan het einde van de dag rustig wat schoonmaken. Maar heb je bijvoorbeeld een Multifresh kast, daar zitten ontiegelijk veel onderdelen in, dat houdt op. Dan moet je extra mensen inzetten.”

“Het is een leuke uitdaging om samen die doorstroming te krijgen, als dat lukt. Het lukt ook af en toe niét, dat zij dan zo – maar dan hebben we het wel geprobeerd, en leren we ervan. Zodat we het de volgende dag wél kunnen. Uiteindelijk weten we altijd wel de wens van de klant te voldoen. We zijn dynamisch, ingericht op wisselingen in orders. Dat is onze kracht als bedrijf. “

Daniël Smeets geeft leiding aan 17 medewerkers, voornamelijk uitzendkrachten uit Oost-Europa. Hij is daarbij niet autoritair, alleen op zijn strepen als het nodig is, en liever niet. Hij gaat uit van het goede van ieder mens, en van een praktische benadering van de verschillen in karakters en voorkeuren van mensen. Er moet gewerkt worden, maar – dat is ook wel Gunnebo eigen – als het niet direct gaat, dan wordt eerst geprobeerd te begrijpen waarom, en als het normalerwijs kan, een oplossing te bieden.

“Als teamleider kun je van mensen verwachten dat ze zich inzetten, en als je een goede band met ze opbouwt, dan willen ze dat extra stapje voor je doen. Je probeert mensen naar hun waarde in te schatten, en in te zetten op plekken waar ze tot hun recht komen. Het is hier collegiaal – het zijn leuke collega’s. Je kunt op de jongens bouwen. Maar soms – en dat is gelukkig bijna nooit nodig – moet je de teugels even aanhalen en zeggen waar het op staat. Dat is in het echte leven zo, en in een werksitutaie niet anders. Maar liever niet. Ik zal nooit ruwe woorden gebruiken, dat doet een teamleider niet. Als je dat doet, bereik je niets, en werkt het tegen je. Mensen vergeten dat niet. Ik heb geleerd om, als er irritatie optreedt, eerst even afstand te nemen, na te denken, en dan met rust het gesprek aan te gaan. Niet iedereen is immers zoals ik, en ziet het zoals ik het zie. Ik benader dat dan positief, en zoek binnen mijn grenzen naar een oplossing die voor ons beiden werkt. “

“Eerlijkheid is heel belangrijk. En ik kan niet goed tegen onrecht. Als iemand méér denkt te zijn dan een ander. Dan neem ik diegene even apart en zeg er wat van. Iedereen is gelijk. Qua nationaliteit, of religie – ik maak geen onderscheid. Ik ben in India geweest, om daar een paar weken mee te helpen bij het inrichten van het productieproces in onze fabriek daar. Schreinend, de armoede die je op sommige plekken in de steden daar ziet. Ik nam me voor, op de terugreis, om het voortaan anders te doen – meer te beseffen hoe rijk we zijn, en zorgvuldiger te zijn met die rijkdom. “